Je bekijkt nu Verwarring rond geblokkeerde wervels

Verwarring rond geblokkeerde wervels

Ik merk dat de term “blokkade” eigenlijk veel verwarring meebrengt.  Daarom dat ik een beetje meer uitleg wil geven over wat een osteopaat hier nu onder verstaat.

Ik had onlangs tegen iemand gezegd dat ik gemerkt had dat zijn paard rugproblemen had.  Om zeker te zijn is die persoon direct met zijn paard naar een dierenarts-chirurg geweest. Die heeft het paard aan een grondig onderzoek onderworpen (radiografie en echografie) en wat bleek: het paard mankeerde helemaal niets aan zijn rug.

Een dergelijk resultaat verbaast mij niet. Dit wil echter helemaal niet zeggen dat er geen rugprobleem is, het is alleen niet zichtbaar met die apparatuur.  Voor sommige mensen is dit moeilijk te begrijpen. Een osteopaat gaat met zijn handen op zoek naar spanningsverschillen. Op sommige plaatsen zal hij/zij een verhoogde spanning in de rugspier voelen en dan spreekt hij/zij van een geblokkeerde wervel of een geblokkeerde zone. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat er iets aan die wervel zelf mankeert. Het betekent wel dat er een verminderde beweeglijkheid is op die plaats in de wervelkolom, die te wijten is aan een verkramping in de rugspier ter hoogte van die wervel (dit is niet zichtbaar op radiografie en echografie).Hier volgt een beetje meer uitleg: de rugspier ontvangt zijn zenuwimpulsen per segment (wervel). Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de spieren van het voorbeen. Neem nu de triceps brachii (voorbeen). Die spier krijgt zijn opdrachten via 1 zenuw (nervus radialis). De lange rugspier echter krijgt zijn zenuwimpulsen via meerdere zenuwen die uit het ruggemerg komen. Uit elke wervel vertrekt een zenuwpaar (vanuit het ruggemerg) dat informatie verschaft aan een klein stukje rugspier links en rechts. Hierdoor kan de rugspier dus op één of meerdere plaatsen verkrampen en aldus een verminderde beweeglijkheid van de rugwervels veroorzaken. Deze verkrampingen in de rugspier kunnen wel degelijk voor hinder zorgen voor het paard (of hond). Factor tijd is hierbij heel belangrijk. Wanneer aan die “blokkade = verminderde beweeglijkheid”  niets wordt gedaan, zal die na verloop van tijd alleen maar erger worden. In eerste instantie zal het alleen om een kleine verminderde beweging gaan, maar na een tijd kan die wervel bijna helemaal niet meer bewegen en breidt de “blokkade” zich zelfs uit naar de omliggende wervels. Hoe langer er niets aan gedaan wordt, hoe moeilijker het zal zijn om het probleem op te lossen.

Ik heb onlangs het boek gelezen “Van hoofd tot staart: hals-en rugproblemen bij paarden”, geschreven door dierenarts Krijn van Muiswinkel en instructrice Tessa van Daalen. Het is zeker een interessant boek, maar deze dierenarts zet veel vraagtekens bij therapeuten die beweren “blokkades” te kunnen wegnemen. Deze vraagtekens komen volgens mij eigenlijk alleen maar voort uit de onduidelijkheid over wat een blokkade juist is.  Anatomie en neurologie  zijn heel belangrijke onderdelen in de opleiding van dierenarts, maar ook in die van osteopaat. Wij hebben alleen geleerd om de dingen op een andere manier te bekijken. Ik vind het dus eigenlijk heel spijtig dat in dit boek de “manuele therapeuten” in een negatief daglicht gesteld worden, terwijl wij toch veel problemen kunnen oplossen, die een dierenarts niet kan oplossen. In mijn ogen geeft dit boek dus geen volledig overzicht over de problematiek en dat is heel spijtig.

Ik hoop dat ik met deze tekst toch een beetje verduidelijking heb kunnen brengen.