Heupdysplasie of kortweg HD genoemd, is een veel voorkomende aandoening van het heupgewricht bij honden. Erfelijkheid zou een rol spelen, alsook voeding, gewicht en beweging. Het komt vooral voor bij snel groeiende rassen, zoals de Duitse herder, de Golden Retriever, Labrador Retriever, de Rottweiler en Sint Bernard.
Het heupgewricht bestaat uit 2 delen: de gewrichtsbol en de gewrichtskom (foto1). Beiden worden samen gehouden door gewrichtsbanden en het gewrichtskapsel. Ook de spieren houden het gewricht mooi bij elkaar.
Bij heupdysplasie (foto 2) is de aansluiting minder goed door bv te slappe gewrichtsbanden en –kapsel of een slecht gevormde bol of kom. Ook de omliggende spieren zijn dikwijls te slap. Dit gewricht is minder stabiel en daardoor ontstaat een schuivende beweging. Er ontstaat een ontsteking, pijn en degeneratieve veranderingen.
Bij een hond met ernstige heupdysplasie zal het probleem meestal op jonge leeftijd (6-12 maanden) te voorschijn komen. De symptomen kunnen variëren van eenzijdige kreupelheid tot slappe gang, pijnlijke heupen, gewicht naar de voorbenen plaatsen, opgebolde rug, abnormale stijfheid na neerliggen, …
Uit osteopathisch onderzoek van dergelijke honden is gebleken dat er steeds blokkades terug te vinden zijn ter hoogte van de lendenwervels en lagere borstwervels. In deze regio liggen de zenuwen die naar de spieren van de achterpoten gaan. Dit kan de instabiliteit van de heup verklaren.
Behandeling
Er is geen medicijn waarmee heupdysplasie te genezen is. De behandeling bestaat meestal uit een aangepaste beweging (voldoende beweging, maar zonder overbelasting), een aangepaste voeding en eventueel ontstekingsremmers. Bij heel ernstige gevallen lijkt een operatie de enige oplossing.
Osteopathie kan zeker een positieve bijdrage leveren bij de behandeling van HD. Door het oplossen van de blokkades van de lendenwervels kunnen de zenuwimpulsen naar de heupspieren genormaliseerd worden, waardoor deze spieren terug kunnen aansterken en het heupgewricht terug meer stabiliteit kan krijgen. Hoe sneller men erbij is, hoe groter de kans dat de behandeling resultaat zal hebben. In een vergevorderd stadium (dijbeen uit de kom), is de kans op slagen echter minimaal.
Zeker in de preventie van HD is er een grote rol weggelegd voor de osteopathie. Hoe sneller de wervelblokkades ter hoogte van de lendenwervels opgelost worden, hoe kleiner de kans zal zijn dat de hond HD zal ontwikkelen.
Een andere therapie naast osteopathie is hydrotherapie. Zwemmen is een ideale manier om de spieren te helpen sterker te worden, zonder overbelasting van de gewrichten.
